Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku

2022.01.18

TURNIEJ STRZELECKI dla młodzieży kl. VII. i VIII. odbył się

 

Pierwsze sokole zawody strzeleckie dla kl. VII. i VIII. szkół podstawowych Sanoka

organizowane w okresie ferii zimowych w dniu 14 lutego 2022 r.

przypominające pobyt BOHATERA NARODOWEGO kpt. Józefa Hallera w Sanoku w 1914 r.

Wyniki

Imię i nazwisko

Szkoła

kl.

Stojąc

pkt.

Klęcząc

pkt.

Leżąc

pkt.

Razem

pkt.

Zajęte

miejsce

Nagroda

 

Maksymilian Żak

SP-1

 

32

 

42

 

39

 

113

 

1

Medal

Dyplom

Bon: 120 zł

 

Filip Gaworecki

 

 

SP-

 

31

 

35

 

39

 

105

 

2

Medal

Dyplom

Bon: 100 zł

 

Wiktoria Sabramowicz

 

SP-1

 

30

 

32

 

42

 

104

 

3

Medal

Dyplom

Bon: 80 zł

Hubert Jasiński

SP-1

29

30

31

90

4

Dyplom

 

Jakub Tabisz

SP-8

32

15

41

88

5

Dyplom

 

Bruno Stefański

 

SP-2

32

18

37

87

6

Dyplom

 

Maria Kalbarczyk

 

SP-1

19

25

24

68

7

 

Tymon Osika

 

SP-1

21

29

13

63

8

 

Hubert Kozioł

 

SP-1

20

17

25

62

9

 

Gracjan Futyma

 

SP-2

12

1

32

45

10

 

Franciszek Kielar

 

SP-1

25

10

10

45

10

 

Kamil Balawajder

 

SP-1

-

3

33

36

12

 

Sylwia Drozd

 

SP-1

-

-

22

22

13

 

Norbert Starejki

 

SP-1

6

-

13

19

14

 

Karol Harłacz

 

SP-1

12

4

2

18

15

 


Gratulacje dla zwycięzców!
Dziękujemy wszystkim za udział w turnieju!
Dziękujemy Panu mgr. Pawłowi Stefańskiemu – instruktorowi strzeleckiemu za pomoc w przeprowadzeniu turnieju.
 
Sokoli, którzy wzięli udział w przeprowadzeniu turnieju: Bronisław Kielar, Jerzy Robel, Zdzisław Skrzypczyk, Wojciech Petryk, Szczepan Wołk, Barbara Milczanowska.

 

 

 

 

 

Sanok, 17 stycznia 2022 r.

Regulamin

I. sokolich zawodów strzeleckich dla kl. VII. i VIII. szkół podstawowych Sanoka

organizowanych w okresie ferii zimowych w dniach 14-17 luty 2022 r.

1. Cel zawodów

  • Sprawdzenie umiejętności strzeleckich.
  • Przypomnienie o pobycie BOHATERA NARODOWEGO kpt. Józefa Hallera w Sanoku w 1914 r.

2. Organizator  

Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku

Adres: ul. Mickiewicza 13, 38-500 Sanok, tel.: 503 319 517, sokol@sokolsanok.pl

Patronat: Burmistrz Miasta Sanoka.

3. Termin zawodów: 14-17 luty 2022 r.

Poniedziałek, 14 lutego 2022 r. godz. 1200 – spotkanie organizacyjne (omówienie regulaminu, wspomnienie gen. Józefa Hallera, podział na grupy, ustalenie terminów strzelań grupowych, strzały próbne).

4. Miejsce zawodów: Dom Sokoła, ul. Mickiewicza 13.

5. Uczestnicy

W zawodach biorą udział drużyny klasowe (w liczbie do 10 osób bez podziału na K i M)

lub zawodnicy indywidualni.

6. Punktacja

  • Prowadzona będzie punktacja indywidualna i drużynowa.
  • Każdy zawodnik może uzyskać 15 pkt. (5 – leżąc, 5 – klęcząc, 5 – stojąc).
  • Trzy najlepsze wyniki indywidualne z drużyny wliczamy do punktacji drużynowej.
  • W przypadku braku drużyny klasowej, zawodnik może startować indywidualnie.
  • W przypadku równej liczby punktów, przewidziane są dogrywki.

7. Sprzęt

  • Każdy zawodnik otrzyma tarczę, do której wykona 7 strzałów x 3 (dwa najgorsze nie będą liczone), z odległości 10 m.
  • W zawodach wykorzystane będą karabiny kulkowe CM.031C (kulki plastikowe fi 6).
  • Trening można będzie przeprowadzić przy użyciu karabinów laserowych ANSCHUTZ.

8. Nagrody:

  • za zajęcie w klasyfikacji indywidualnej: medal (1-3 m), dyplom (1-6 m), nagroda (1-3 m – bon do realizacji w sklepie),
  • za zajęcie 1-3 miejsca w klasyfikacji drużynowej: dyplom.

9. BHP:

  • Zawodnik w żadnym przypadku nie może kierować lufy karabinu do człowieka. Lufę kierujemy tylko do tarczy w czasie strzelania, w dół w czasie ewentualnego przenoszenia broni. Zaraz po strzałach karabin odkładamy na wyznaczone miejsce w określony sposób.
  • Zawodnik wykonuje strzały w okularach ochronnych.
  • Z powodu pandemii obowiązuje zasada DDM.

10. Ostateczną listę zawodników zatwierdzimy na zebraniu organizacyjnym  w poniedziałek, 14 lutego 2022 r. o godz. 1200.

                                                            Dh Bronisław Kielar

                    ZAPRASZAMY!                                                                             Prezes TG „Sokół” w Sanoku

 

Karta zgłoszenia uczniów Szkoły Podstawowej nr ....  w Sanoku, kl. ……..

na „Zawody strzeleckie”, które odbędą się w okresie ferii zimowych wg załączonego regulaminu w dniach 14-17.02.2022 r.

Lp

Imię i nazwisko

Szkoła, klasa

Telefon, email

Podpis rodzica/opiekuna

  1.  

Kapitan drużyny

 

 

 

*

**

  1.  

 

 

 

 

  1.  

 

 

 

 

  1.  

 

 

 

 

  1.  

 

 

 

 

  1.  

 

 

 

 

  1.  

 

 

 

 

  1.  

 

 

 

 

  1.  

 

 

 

 

  1.  

 

 

 

 

* Wyrażam zgodę na udział mojego dziecka w „Zawodach strzeleckich”, organizowanych w dniach 14-17.02.2022 r. przez TG „Sokół” w Sanoku, w Domu Sokoła.                           

** Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Organizatora oraz na publiczne wykorzystanie zdjęć i nazwiska Uczestnika w sprawozdaniu opublikowanym w mediach.                     

Wykaz członków drużyny reprezentującej klasę (z podpisami rodzica/opiekuna) należy przesłać

na adres: sokol@sokolsanok.pl (tel. 503 319 517) do czwartku, 10 lutego 2022 r.

……………….………………………….

 

 

 

 

Generał Józef Haller

ur. 13 sierpnia 1873 r. w Jurczycach, zm. 4 czerwca 1960 r. w Londynie.

główny organizator i  komendant Polowych Drużyn Sokolich (1912-1914),

błękitny generał (1918-1919),

oraz

legionista, dowódca Frontu Północnego i członek Ścisłej Rady Wojennej w 1920 r.,

harcmistrz i przewodniczący ZHP,

prezes Komitetu PCK,

brat stryjeczny gen. Stanisława Hallera,

kawaler Orderów: Orła Białego i Virtuti Militari.

 

Urodził się 13 sierpnia 1873 r. w Jurczycach koło Krakowa, w rodzinie ziemiańskiej.  

Początkowo uczęszczał do niemieckiej szkoły powszechnej we Lwowie. Od 1883 r. był uczniem niższej szkoły realnej w Koszycach.

W 1890 r. wstąpił do wyższej szkoły realnej (korpusu kadetów) w Hranicach, a po jej ukończeniu studiował na wydziale artylerii w Akademii Wojsko-Technicznej w Mödling.

18 sierpnia 1895 r. został mianowany podporucznikiem i przydzielony do 11 pułku artylerii we Lwowie.

W 1898 r. dowodził kadrą 31 i 33 pułku artylerii w Stanisławowie.

W 1901 r. objął funkcję instruktora w szkole jednorocznych ochotników X i XI korpusu, zostając w 1905 r. jej komendantem.

W 1909 r. uzyskał awans na stopień kapitana, a następnie został dowódcą 43 dywizjonu haubic Obrony Krajowej.

W 1910 r. otrzymał urlop długoterminowy.

1 grudnia 1911 r. przeszedł w stan spoczynku i wydzierżawił majątek Wysocko pod Brodami.
Zajął się pracą społeczną w ruchu spółdzielczym, pełniąc m.in. od 1912 r. funkcję inspektora w Towarzystwie Kółek Rolniczych we Lwowie.

W 1912 r. został członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” oraz głównym organizatorem Polowych Drużyn „Sokoła” w okręgu lwowskim. W okresie tym współpracował również z ruchem skautowskim.

Po wybuchu I wojny światowej na krótko zmobilizowany do armii austriackiej. Przeniesiony następnie do powstającego we Lwowie Legionu Wschodniego, stał się jednym z jego organizatorów.

29 sierpnia 1914 r., dowodząc 1 pułkiem piechoty, opuścił wraz z Legionem Lwów, kierując się na zachód.

Kpt. Józef Haller wyszedł 29 sierpnia 2014 r. ze Lwowa z Legionem Wschodnim, który składał się z jednego pułku zorganizowanego całkowicie i częściowo uzbrojonego oraz z drugiego pułku, do którego wielu ochotników zgłosiło się tuż przed wymarszem. Ten drugi pułk nie był uzbrojony i tylko częściowo umundurowany, a cały tabor brygady Legionu Wschodniego składał się z kilku zaledwie wozów.

Legion Wschodni, przemieszczając się pieszo ze Lwowa do Sanoka, prowadził walki opóźniające z oddziałami czołowymi Rosjan. Składał się w większości ze Stałych Drużyn Sokolich, Samarytanek, Drużyn Bartoszowych z Małopolski Wschodniej. Po dotarciu do Sanoka przez dwa tygodnie (5–19 września 1914) Legion obozował w mieście i okolicy, gdzie opiekę nad nim roztoczył prezes sanockiego gniazda PTG „Sokół” Adam Pytel, a wsparcia udzielali Sokoli, ludność miasta i sąsiednich miejscowości. Wielu z sanockiej młodzieży sokolej zgłosiło wtedy swój akces do Legionu, powiększając jego szeregi.

Do Sanoka podążały również SDS z Dubiecka, Dynowa, Jasła, Strzyżowa oraz DB z regionu sanockiego i jasielskiego.

Dołączyli do nich również ochotnicy z powiatów południowo-wschodnich Galicji. Odcięci od reszty kraju przez wojska rosyjskie, przez Węgry dojechali do Zagórza i Sanoka. Grupa ta liczyła 800 mężczyzn i kilka kobiet samarytanek.

Wskutek podchodzenia wojsk rosyjskich pod Sanok, pobyt w Sanoku został przerwany na rozkaz wojskowych władz austriackich, które zapowiadając przyjazd do Sanoka Naczelnej Komendy Armii, zażądały opróżnienia zajmowanych przez legionistów kwater. Wobec tego legion został przeniesiony do Jasła”.

19 września legion przybył do Mszany Dolnej.

21 września 1914 legion został rozwiązany. Pozostali żołnierze Legionu Wschodniego, z Józefem Hallerem na czele sformowała Drugą, tzw. „Żelazną Brygadę". Gotowość złożenia przysięgi zadeklarowało około 800 legionistów skupionych wokół kapitanów Józefa Hallera i Jana Kozickiego.

Po likwidacji Legionu Wschodniego 26 września 1914 r. w stopniu kapitana objął dowodzenie nad I bat. 3 pułku piechoty Legionów Polskich.

Na początku października 1914 r., po przeniesieniu na front wschodniokarpacki, objął dowództwo nad I i IV bat. 3 pp Leg., a następnie nad całym pułkiem.

 

12 października 1914 r. podległe mu oddziały 3 pp Leg. po potyczce z Kozakami zajęły Rafajłową.

24 października 1914 r. wziął udział w zakończonych sukcesem walkach o Nadwórną. Dzień później uzyskał stopień majora.

29 października uczestniczył w ciężkich bojach pod Mołotkowem.

W walkach pod Pasieczną 9 listopada 1914 r. został ranny.

20 listopada 1914 r. awansowany do stopnia podpułkownika. Kika dni później objął dowództwo grupy Rafajłowa-Zielona, które sprawował do marca 1915 r.

14 marca 1915 r. awansowany do stopnia pułkownika, rozpoczął działania organizacyjne związane z formowaniem II Brygady.

5 maja 1915 r. uległ ciężkiemu wypadkowi samochodowemu pod Częstochową. Do służby powrócił dopiero w czerwcu 1916 r., po wielomiesięcznym pobycie w szpitalach w Częstochowie i Wiedniu.

13 lipca 1916 r. mianowany został dowódcą II Brygady Legionów. Pozostał nim również po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r., wchodząc wraz z nią w skład Polskiego Korpusu Posiłkowego.

W nocy z 15 na 16 lutego 1918 r. w proteście wobec postanowień traktatu brzeskiego będąca pod jego rozkazami II Brygada przedarła się przez front austriacko-rosyjski pod Rarańczą i 6 marca połączyła się z oddziałami II Korpusu Polskiego w Sorokach.

10 marca 1918 r. mianowany dowódcą 5 Dywizji Strzelców Polskich.

28 marca tego roku objął dowództwo nad II Korpusem, otrzymując jednocześnie stopień generała.

11 maja 1918 r. na czele II Korpusu stoczył pod Kaniowem bitwę z przeważającymi liczebnie wojskami niemieckimi. W jej wyniku oddziały Korpusu zostały rozbite.

Unikając niewoli dotarł do Moskwy, a następnie przez Murmańsk do Francji.

17 lipca 1918 r. wszedł w skład Komitetu Narodowego Polskiego, który 4 października 1918 r. wyznaczył go dowódcą Armii Polskiej we Francji.

Po powrocie do Polski od kwietnia do 2 czerwca 1919 r. był dowódcą Frontu Połudnowo-Wschodniego. Pełniąc tę funkcję kierował zwycięską ofensywą przeciwko Ukraińcom we wschodniej Małopolsce. Następnie do 25 września 1919 r. dowodził Frontem Południowo-Zachodnim.

30 sierpnia tego roku mianowany generałem broni.

Pod koniec października 1919 r. powierzono mu dowództwo Frontu Pomorskiego. Od stycznia 1920 r. stojąc na jego czele przejmował ziemie pomorskie przyznane Polsce Traktatem Wersalskim.

Od 22 stycznia 1920 r. do 24 listopada 1924 r. był przewodniczącym Tymczasowej Kapituły Orderu Virtuti Militari.

W trakcie wojny polsko-bolszewickiej 1 lipca 1920 r. został członkiem Rady Obrony Państwa oraz Generalnym Inspektorem Armii Ochotniczej.

31 lipca 1920 r. mianowany dowódcą Frontu Północno-Wschodniego, a 10 sierpnia Frontu Północnego. Dowodził nim do 2 września tego roku.

20 października 1920 r. objął funkcję przewodniczącego Najwyższej Komisji Opiniującej i wszedł w skład Ścisłej Rady Wojennej.

Od 7 stycznia 1921 r. był Generalnym Inspektorem Artylerii.

Pomiędzy 22 listopada 1922 r. a 5 października 1923 r. pozostawał w stanie nieczynnym. W tym okresie był posłem do Sejmu z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej.

Po rezygnacji z mandatu poselskiego, powrócił do służby wojskowej.

5 października 1923 r. został ponownie Generalnym Inspektorem Artylerii.

Aktywnie działał w PCK, Związku Hallerczyków, Akcji Katolickiej, Sodalicji oraz ZHP, którego był przewodniczącym od lipca 1920 r. do lutego 1923 r.

W czasie zamachu majowego opowiedział się po stronie rządu, kierując działaniami na terenie Wielkopolski i Pomorza.

16 czerwca 1926 r. został zwolniony ze stanowiska i przeniesiony 31 lipca tego roku w stan spoczynku.

Następnie prowadził gospodarstwo w Gorzuchowie na Pomorzu.

W 1936 r. należał do organizatorów antyrządowego „Frontu Morges”.

Po utworzeniu Stronnictwa Pracy w 1937 r. był prezesem jego Rady Naczelnej.

We wrześniu 1939 r. przekroczył granicę polsko-rumuńską i przez Jugosławię przedostał się do Francji.

3 października 1939 r. mianowany został ministrem bez teki w rządzie gen. Władysława Sikorskiego. Następnego dnia powołany do służby czynnej, pozostawał w dyspozycji Naczelnego Wodza.

10 października 1939 r. stanął na czele komisji mającej wyjaśnić przyczyn klęski wrześniowej.

Od końca grudnia 1939 r. do maja 1940 r. przebywał w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, przekonując m.in. tamtejszą Polonię do wstępowania w szeregi powstającego we Francji Wojska Polskiego.

Po klęsce Francji przedostał się w lipcu 1940 r. do Wielkiej Brytanii. W gabinecie gen. Sikorskiego pełnił funkcję kierownika działu oświaty.

Po jego śmierci 14 lipca 1943 r. podał się do dymisji.

Do 1947 r. pozostawał w dyspozycji Naczelnego Wodza.

Po wojnie zamieszkał w Londynie. Aktywnie uczestniczył w emigracyjnym życiu politycznym, będąc m.in. od 1948 r. członkiem zarządu Stronnictwa Pracy.

Zmarł 4 czerwca 1960 r. w Londynie. Pochowany został na cmentarzu Gunnersbury.

W 1993 r. jego szczątki powróciły do kraju i zostały złożone w kościele garnizonowym pod wezwaniem św. Agnieszki w Krakowie.

Józef Haller odznaczony był m.in.: Orderem Orła Białego, Virtuti Militari V kl. oraz czterokrotnie Krzyżem Walecznych. (PAP)     mjs

 

Prosimy Radę Miasta Sanoka o nazwanie jednej z ulic Sanoka imieniem GENERAŁA JÓZEFA HALLERA.

Bronisław KIelar